موسیقی Rock شامل سبک های بسیار زیادی می گردد، از Hard Rock, Progressive Rock, Grunge و ... تا Heavy Metal. آن چیزی که ما امروزه از آن به نام Heavy Metal یاد می کنیم در حقیقت زیر مجموعه ای است از موسیقی گسترده ی Rock. موسیقی متال به وسیله ی عده ای جوان همزمان با آغاز دوره ی شکل گیری ابرقدرت ها به وجود آمد. در طول این عصر پیشرفتهایی عالی در تمدن غرب حاصل گردید که نتیجه ی آن غلبه بر فاشیسم، ناسیونالیسم و بسیاری از نظام های اجتماعی دیگر حاکم بر دنیای قدیم بود. نظام هایی که هر کدام در طول قرن ها تکامل یافته و در جامعه ریشه دوانده بودند. در این دوره بشر خودش را با استنتاجی عالی در جایگاهی انسانی از دموکراسی آزاد (Liberal Democracy) که به شخص و فرد بیشتر از هر نظام گذشته ای در طول تاریخ سود می رساند تصور کرد. در طی این عصر نظام اجتماعی به شهروندان در تلاش و جستجویشان برای یافتن مناسبترین و راحت ترین شیوه ی ممکن زندگی خدمتی عظیم کرد. هر پرسش یا هدفی خارج از دیدگاه فردی بی اهمیت تلقی گردید. پیشرفت و توسعه ی انسانی از حالت تکاملی تدریجی ابتدایی خود خارج گردید و به صورتی مترقی مطرح گشت. در عقاید اجتماعی، زندگی فردی بر پایه ی عدالت و بشریت معین و تعریف گردید و شخص بر دنیای طبیعی پیرامونش غالب گشت. دوره ی زمانی بین سال های 1865 تا 1949 میلادی را می توان دوران "مردم گرایی" یا به عبارت امریکایی ها "پشتیبانی از حزب مردم" نام نهاد. در این دوران هنر به سمت فرد گرایی گرایش یافت. اما از آنجایی که موسیقی متال نشأت گرفته از موسیقی راک می باشد برای صحبت در این زمینه ترجیحآ در اولین قسمت از معرفی سبک های Heavy Metal، به موسیقی راک و شکل گیری این سبک خواهم پرداخت.

به واقع Rock اولیه ترکیبی بود از Celtic folk music - German popular music و English drinking songs که شامل والس (رقص یا موزیک سه ضربی) و سرود های Proto-Gospel مهاجران اسکاتلندی بود. این سبک در مراحل اولیه ی خود سبکی ساده بود که بیشتر بر ریتم های رقص مانند ، ملودی ها و هارمونی های رایج و اشعاری که با دل مشغولی های شنوندگانش(عشق جوانی، بلوغ و رانندگی) همدردی می کرد متکی بود. نوعی از موسیقی که امروزه با نام Rock شناخته می شود ترکیبی است از موسیقی های Blues و Country. موسیقی Country Folk نمودی از فرهنگ آمریکایی از اولین روزهای جمهوریت بوده است، اما چون در حومه ی شهر (و نه خود شهر) وجود داشت به ندرت به رسمیت شناخته شد. با گذشت زمان نسل جدید روی کار آمدند و با افراد قدیمی جایگزین شدند. به کمک امکانات و توانایی های جدید و رشد فرهنگی مردم اکثر تاریخ موسیقی های نسل گذشته به فراموشی سپرده شد. پخش رادیویی که به مناطق روستایی نیز میرسید به گسترش سبک های جدید موسیقی کمک شایانی نمود. به ویژه موسیقی Country ، (که سبکی رقص مانند و روایی است که از تصنیف های انگلیسی- آمریکایی سفید پوستان جنوب و غرب گرفته شده بود) در این دوران به پیروزی چشمگیری دست یافت. بخشی از این پیشرفت ها دارای دلایل سیاسی بود... افراد جامعه که موسیقی مردمی آمریکایی را همانند یک فرم هنری ترقی دادند از مردم اصلی اروپای شمالی نبودند. آنها نیاز داشتند تا خود چیزی را اختراع کنند و انتشار بدهند. اما موسیقی Blues سیاهان در آن عصر به عنوان تنها سبک هنری افریقایی-امریکایی مطرح بود که انکار کننده ی Celtic و همچنین تأثیرات Folk انگلیسی و امریکایی(سبک های رایج آن زمان) بود. در فاصله ی سال های 1930 تا 1950 Blues-Country به Rock تبدیل شد که دلیل اصلی آن رشد تکنولوژی بود.

Adolph Rickenbacker در 1931 گیتار الکترونیک را اختراع کرد که موجب تحولی عظیم در موسیقی شد. وی همچنین تجهیزاتی پیشرفته تر و ارزان تر از وسایل قدیمی ساخت که حمل و نقل آنها نیز ساده تر بود. پس از آن تکنولوژی ترانزیستور ظهور یافت. میکروفون ها قابلیت یافتند تا اختلافات مختصر صدا را تفکیک کنند و حجم صدای وکال ها را افزایش دادند. صدای وکال بر انگیخته تر و پر آشوب تر از قبل گشت. همچنین صدای گیتارها، با Amplifier (تقویت کننده) تقویت شد. تمام این عوامل سبب شدند تا موسیقی ساده ی دورگه ی Blues-Country به نوعی موسیقی استاندارد شناخته شده و البته تجاری به نام Rock n Roll و پس از آن Rock تبدیل گردد. موسیقی جدید جذب جریان اصلی موسیقی آمریکایی شد. باند های اولیه Rock کاستی های زیادی از جهت سبک داشتند. آنها قطعاتی از خود راضیانه و هارمونیک بر پایه ی موسیقی عامه پسند اروپایی ای که در دهه ی 30 در کلوپ ها رایج بود می نوشتند. (اکثر گروه های جاز نیز که در دهه ی 30 اوج گرفته بودند، بر پایه ی نوعی موسیقی مشابه استوار بودند.) در دهه ی 50 میلادی Rock & Roll توسط الویس پریسلی و شخصیت های دیگر ظهور کرد. Rock & Roll جذابیت موسیقیایی خود را فقط برای چند سال حفظ کرد. گوناگونی بسیاری که در سبک های راک پدید آمد هسته ی اصلی راک را از هم پاشید.

در دهه ی 60 اشکال پیچیده تر Rock & Roll به موسیقی Rock معروف گردید که عناصر بنیادین آن عبارتند از تعدادی گیتار شدیدآ تقویت شده (شامل ریتم، لید و باس) و درامز. از میان دیگر سازهایی که معمولا به کار برده می شوند می توان از پیانوی الکتریکی، ارگ الکتریکی، سینت سایزر، پرکاشن، دی جی و برخی سازهای بادی و ضربی فرعی نام برد. نت های کلیدی Rock گونه ای ضرب پشتی(Backbeat) کوبنده، همراه با آوازهای عاطفی و نوای به شدت تقویت شده ی گیتار است. با گذشت زمان Style های مختلف پدیدار گشتند. ترانه ها با تثبیت های فرهنگی، ساده تر گشتند. کارها برجسته تر و مترقی تر گشتند و شاه کارهای موسیقی راک شکل گرفتند. Rock در مرحله ی بلوغ ،پیچیدگی بیشتری یافت و برخی از با استعدادترین نمایندگان آن مانند بیتلز توجه منتقدین جدی موسیقی را به خود جلب کرد. هیچکس نمی تواند موسیقی Rock را بدون توجه به ریشه هاش در نظر بگیرد. در واقع برای صحبت پیرامون موسیقی Rock باید خواستگاه های این سبک به نوبت مورد توجه، تجزیه و تحلیل قرار گیرند. مسائلی مانند رویدادها و پیشامدهای سیاسی و شرایط محیطی که موسیقی Rock را شکل دادند. اساسآ سبک های رایج در آن زمان مانند Folk , Country و Celtic دارای تنوع زیادی در فرم ها بودند که Rock اثرات شگرفی بر تمام آن ها گذاشت.

راک انگلیسی اولین بار در دهه ی 60 به دست بیتلز و گروه رولینگ استونز و دیگر گروه های 4 یا 5 نفره بنیان گذاشته شد. در اواسط دهه ی 60 ، موسیقیدانان جوان به کاوش توانایی راک برای برخورد با مضامین اجتماعی و سیاسی پرداختند. گروه هایی نظیر رولینگ استونز، دورز و دیگران، شعر هایی تخیلی را به شکل بی سابقه ای با هنر تنظیم آهنگ ترکیب کردند که نمونه ی آن قرار دادن قطعات طولانی بدیهی سازی تک نفره، در بافتهایی با پیچیدگی رشد یابنده و ساختارهای موسیقیایی-ترانه ای راک است. آواز خوان های قدرتمند مانند جانیس جوپلین و گیتاریست هایی مانند جیمی هندریکس در مضامین سنتی Rhythm و Blues انقلابی به پا کردند. در اواخر دهه ی 60 و اوایل دهه ی 70 ، ازدیاد دسته های آمریکایی و انگلیسی به اوج خود رسید. راک به سرعت ، نوجوانان غربی را که پس از جنگ با افزایش سطح زندگی، پول بیشتری در اختیار داشتند به خود جلب کرد و آنان به شنوندگان اصلی این نوع جدید موسیقی تبدیل شدند. در دهه ی 70 نگاه تجاری به موسیقی راک سبب ایجاد سبک هایی همچون Soft Rock شد. گروه هایی مانند شیکاگو و کارپنترز از آغاز کنندگان اصلی این سبک بودند. اگر چه که در سال های بعد سبک های جدیدی در موسیقی راک شکل گرفتند و گروه های بزرگی مانند Pink Floyd, Black Sabbath و Beatles در این سبک تحولات عظیمی به وجود آوردند اما این سبک رفته رفته با افول مواجه گردید. البته در سال های اخیر راک با حضور گروه های پرطرفداری مانند Evanescence و بازگشت مجدد گروه Bon Jovi تا حدودی احیا شده...

پس تا اینجا عدهای راک رو زیر شاخه ای از هوی متای میدونن

تحلیل دوم

موسیقی متال جزو زیر دسته های موسیقی Rock قرار داره. کارشناسان Rock رو به زیر مجموعه هایی تقسیم میکنند و Hard Rock رو زیر مجموعه اون قرار دادن


rock &roll :
راک اند رول که یکی از سبکهای تاثیر گذار و متداول در موسیقی راک است، روندی غیر قابل پیش بینی را طی کرده است. در ابتدا زمانی که راک باز ها موسیقی "کانتری" و "بلوز" را با هم تلفیق کردند، راک دارای مشخصه های بارزی مثل آنارشیسم بود ولی بعدها با گذشت زمان، این مشخصه نادیده گرفته شد و این نوع موسیقی به سمت کسب مهارت و ایجاد تحول رفت. از موسیقی پر انرژی Chuck Berry گرفته تا هارمونیهای زیبای بیتل ها و موسیقی روح نواز Otis Redding همه و همه در گروه راک اند رول قرار گرفت. اما rock &roll جذابیت موسیقیایی خود را فقط برای چند سال حفظ کرد. گوناگونی بسیاری که در سبکهای مختلف راک پدید آمد، به قول بعضی از متخصصین هسته اصلی راک از هم پاشید.
Pop rock :
پاپ-راک یکی از عمده ترین شاخه های موسیقی محسوب می شود که به طور کلی به هر نوع موسیقی پاپ ساخته شده پس از دوران جذب راک اند رول به پاپ، Pop rock می گویند. از ویژگیهای این سبک ملودیک و گیرا بودن موسیقی آن است و تکیه آن بر موسیقی لاینقطاع است که با چیره دستی نواخته می شود. از گروههای مشهور فعال در این سبک که تعداد آنها کم هم نیست می توان به Everly Brothers، Madonna و Rowded House اشاره کرد.
Soft Rock :
اگرچه سبک سافت راک در اوائل دهه هفتاد پایه گذاری شد اما زمزمه های آن از اواخر دههء شصت آغاز شده بود. Soft Rock موسیقی ملایمی است که بیشتر تکیه بر خواننده و ترانه سرا دارد تا نوازنده؛ تجاری نگاه کردن به موسیقی یکی از ویژگیهای این سبک است. Soft Rock تا حدی متمایل به پاپ-راک است اما با فضایی ملایمتر و نرمتر. گروههایی مثل "کارپنترز" و "شیکاگو" تکیه بر موسیقی ساده و ملودیک داشتند و در طول حیات خود با تهیه کنندگان مختلفی کار کردند. در طول دههء هفتاد، Soft Rock بازار موسیقی را تحت تاثیر خود قرار داد و به طور جدی موسیقی تلفیقی هم اثر خود را دچار دگرگونی کرد.
Grunge :
سبکی که اوج درخشش آن در دهه 90 اتفاق افتاد و تبدیل به محبوب ترین سبک هارد راک این دهه شد و این درخشش نتیجه خلاقیت kurt cobain و بقیه اعضای Nirvana بود. سبکی که از دل the Stooges و Black Sabbath برخاست و حاصل ترکیب موسیقی punk و heavy metal بود و البته گرایشش بیشتر به سمت پانک بود تا Heavy metal؛ بخصوص در انتخاب اشعار و نوع اعتراض موسیقیایی آن. اما در نحوه نواختن ریف ها به heavy metal شباهت بیشتری داشت. این سبک دارای دو نسل و دوره ی مشخص است: نسل اول شامل گروه های Green River، Mudhoney وSoundgarden می شود که این موج هنوز هم ادامه دارد و ریف های آن سنگین تر و خشن تر از ریف های دوره ی دوم است. مشهور ترین گروه از موج دوم Nirvana است که موسیقی آن ملودیک تر از سایر گروه های Grunge است و مهمترین ویژگی آن stop-start زیاد آن است. متاسفانه در کشور ما Nirvana را فقط متعلق به سبک Alternative metal می دانند و به تبع آن هر گروهی را که در موسیقیش stop-start به کار می برد به این سبک مربوط می دانند؛ البته سبک های موسیقی هارد راک و متال آنقدر متنوع است که به سختی میتوان مرزی مشخص بین آنها کشید.
Alternative Rock:
آلترنیتیو راک یکی از شاخه های راک است که تمام گروهای پست_پانک (post_punk) را از اواسط دهه هشتاد تا اواسط دهه 90 تحت تاثیر خود قرار داده است. alternative rock شامل سبکهای گوناگونی میشود .از ملودیهای زیبای jangle_pop گرفته تا ملودیهای آزار دهنده و یک نواخت industrial metal. باحتساب موفقیت بی سابقه "نیروانا" در سال 1991 می توان به نوعی گروهای آلترنیتیو را به دو دوره مجزا تقسیم بندی کرد:
در طی دهه 80 اکثریت گروهای alternative تحت نظارت شرکتهای توزیع و پخش مستقل فعالیت داشتند. گروهایی که تحت نظارت شرکتهای بزرگ فعالیت میکردند، توانستند شرایط ایده آل را به دست آورند. به هر صورت آنچه در مورد گروههای alternative دهه 80 میتوان گفت، آن است که به علت شرایط موجود آن دوران از مسیر اصلی خود منحرف شدند.
در میان سبکهایی که جزو این گروه دسته بندی شده اند، می توان از pop
alternative dance،jangle pop ،post_hardcore punk ،funk_metal ،punk_pop و experimental rock نام برد که تمام این ژانرها بعد از انقلابی که نیروانا در این زمینه بوجود اورد پایه گذاری شدند.ولی مشخصا زمانی راه برای آنها هموار شد که خیلی از گروههای تازه کارِ alternative با شرکتهای بزرگ قرارداد بستند. در نتیجه alternative rock در دهه نود دارای نظم بیشتر و هارمونیک تر از همتای خود شد.مخصوصا از دوره ای که ثابت شد سازهای سنگین تر دارای جذابیت تجاری بیشتری هستند، بیشتر گروههای دههء نودی با شرکتهای بزرگ فعالیت نکردند و ترجیح دادند با شرکتهای مستقل که محدودیت کمتر و آزادی بیشتر داشتند، همکاری کنند.
Hard Rock:
از نظرِ اکثریت دست اندر کاران موسیقی، دو سبک هارد راک و هوی متال مشابه هستند. چرا که شباهتهای بسیار زیادی بهم دارند. در هر دو مورد صدای خشن گیتار کاملا قابل تشخیص است و بطورِ معمول نقش اساسی را در گروه، خواننده اجرا می کند که معمولا وظیفه نواختن سازی را هم به عهده دارد. اگر چه تفاوتهای اساسی نیز دیده میشود از جمله لزوم وجود ریتم در پس زمینه موسیقی هارد راک. در صورتی که این ویژگی در موسیقی هوی متال دیده نمی شود بلکه این نوع موسیقی بر صدای خشن و وحشی گیتار و ریتمهای کوبه ای تکیه دارد.
هارد راک در اواخر دههء 60 رشد خود را آغاز کرد و بعنوان یک موسیقی روان گردان باب شد و تحولی در زمینه موسیقی راک ایجاد کرد. در هارد راک کمتر از blues از بداهه نوازی استفاده شده و در عین حال به خشونت سبک هوی متال نیست. اگرچه همان سولوهای طولانی و همان صداهای خشن در هارد راک نیز یافت میشود. در این سبک این ریتمها و ریفها هستند که بیشترین اهمیت را دارا هستند و باید به بلندترین شکل ممکن نواخته شوند.
Punk Rock
3 تعریف هست که تو فلسفهء راک به طور کلی، و خصوصا تو پانک اصله (که به هم کاملا مرتبطن):
*Iconoclasm : تمایل به نابودی آنچه مقدس شمرده می شه، و یا رایج یا سنتی است
*Nihilism : نفی کردن و بی پایه و اساس دونستن تمام ارزش ها- بدون ارائهء راه حلی - و اعتقاد به اینکه هیچ چیز به طور مطلق قابل فهم نیست
*Anarchism : تمایل به بی نظمی و ابهام؛ ضد ارزشهای نرمال در جامعه بودن، و کلا ضد هر چیزی که از رشد و پیشرفت جلوگیری کند؛ و مخالفت با قدرت متمرکز سیاسی

تا اینجای کار همه بر یک عقیده هستند. اما از این پس عده ای بر این عقیده هستند که موسیقی متال جزو زیر مجموعه های موسیقی Hard Rock هست و عده ای این 2 رو با توجه به خصیصه های اون یکسان میدونن. در هردو دارای Loud بالا ، گیتارهای Distoured و عموما استفاده از یک Lead Vocal که سازی هم مینوازه یکسان وجود داره.
گیتاریست های سبک متال عموما دارای سرعت ، نوآوری و سبکهای خاص خودشون در مقابل دیگر سبکهای موسیقی هستند. به طوری که در این سبک گیتار مرکزیت خاصی نسبت به سازهای دیگه داره. سبکی که ریفهای سرعتی و عموما خشن و سولوهای سریع با گیتار در صدر اون قرار داره. چیزی که ما بیشتر از موسیقی متال دیدیم ( یعنی در واقع زیر دسته های سبک متال ) به شرح زیره. اما چیزی که کاملا مشخص اینه که غیر از این موارد مذکور زیر دسته های دیگری از موسیقی متال وجود داره که شاید به اندازه اینها آشنا نباشند یا کمتر مورد استفاده از طریق گروههای مختلف قرارگرفته باشند.